Podczas rozmów z moimi klientami o odwlekaniu temat niekończenia zadań pojawia się zaskakująco często. Samo zaczynanie to jedno, ale doprowadzenie czegoś do końca... to już inna historia. Co właściwie sprawia, że tak trudno jest zamknąć niektóre sprawy?

Kiedy pytam, co tak naprawdę blokuje moich klientów przed zakończeniem zadania, czy to projektu, obowiązku domowego, książki, czy pracy, zwykle na początek słyszę:

• „Bo mnie to nudzi.”
• „Coś mnie rozprasza.”
• „Zrobię to później.”
• „Przecież mam jeszcze czas.”
• „No… zapomniałam.”

Jednak kiedy idziemy głębiej, nagle wychodzą na jaw prawdziwe powody. Okazuje się, że za tym wszystkim mogą stać bardziej złożone wyzwania. Zwłaszcza osoby z ADHD często zmagają się z przyczynami, które mogą nie być tak oczywiste. Co wtedy słyszę?

Klienci mówią o lęku przed porażką / błędami, które będą musieli naprawić. 

Opowiadają o wysokich oczekiwaniach wobec efektu. A jeśli nie będzie idealny, nie warto kończyć zadania.

Zwracają uwagę na to, że boją się oceny innych, którzy mogą skrytykować ostateczny rezultat. 

Wspominają o tym, że obawiają się co będzie potem, jak zakończą zadanie i co ich czeka (lub nie) w dalszej przyszłości.

Zauważają, że nie chcą tracić zaangażowania, intensywnych emocji, które zrodziły się podczas wykonywania zadania. 

Komunikują też, że tracą entuzjazm – wyobraźnia często podsuwa im wizje realizacji planu na długo przed jego startem, przez co już „przeżyli” sukces i czują się zaspokojeni.

Każdy z tych powodów pokazuje, że prokrastynacja to bardziej złożona sprawa, niż się wydaje. Nie wystarczy zastosować „trzech złotych zasad sukcesu” – czasem potrzeba głębszej pracy nad przekonaniami, oczekiwaniami i tym ciągłym wewnętrznym pragnieniem perfekcji.

Czasem rozwiązanie może leżeć właśnie w zrozumieniu, co nami kieruje. Może zamiast gonić za perfekcją czy próbować „magicznych trików,” warto spojrzeć na swoje prawdziwe powody. A potem? Być może już łatwiej będzie postawić tę przysłowiową „kropkę nad i” i cieszyć się z zadania, które udało się zakończyć – na własnych zasadach.