Mojego 7-letniego syna trudno zachęcić do posprzątania w swoim pokoju…. ciągle ma tam bałagan… Nie lubię tego. Taka sytuacja często kończy się karczemną awanturą, albo tym że sama sprzątam. Jestem już tym wyczerpana i sfrustrowana. Usłyszałam podczas spotkania z Alą, właścicielką małego biznesu.

1. Takie codzienne sytuacje potrafią naprawdę dać w kość, szczególnie po długim stresującym dniu pracy. Psują atmosferę i relację, wyciągają z nas energię i radość życia, podkopują pewność siebie zarówno u nas jak i dziecka. Ciągle te same metody działania nie wpływają na zmianę sytuacji i tylko potęgują problem.

• Jak się czujesz, gdy widzisz nieposprzątany pokój syna?
• Co wtedy robisz? Co mówisz?
• Jaki to przynosi efekt? Jaki ma wpływ na syna?
• Co chcesz w zamian? Czego oczekujesz? Czego oczekuje Twój syn?

Odpowiedzi na moje pytania doprowadziły do odkrycia klientki:

 “Chcę, aby mój syn był samodzielny i odpowiedzialny… i żeby współuczestniczył  w obowiązkach domowych. Chcę spokojnie przekazać swoje oczekiwania, aby syn zrozumiał i był bardziej chętny do współpracy.”

“Co dalej? Co możesz zrobić inaczej, mniej, więcej, co robią inni rodzice w takiej sytuacji?”

Takie sposoby do wypróbowania wypracowałyśmy:

▪️W wolnej chwili pogadam z synem jakie są jego i moje konkretne oczekiwania, jak ma wyglądać czysty pokój. Znajdziemy wspólną wizję.

• Zamiast mówić: “pokój ma być czysty”. Powiem: “przed czytaniem bajek i położeniem się do łóżka, książki są poukładane na półce, brudne ubrania są w koszu, zabawki schowane do pudełek, brudne naczynia są w zmywarce. To twój pokój i Ty jesteś odpowiedzialny za jego stan”.

▪️Jeśli pokój jest nieposprzątany, stosuję jedną lub kilka metod:

• Opisuję problem: “Widzę, że książki nie są na półkach”;
• Udzielam informacji: “Brudne koszulki trzeba włożyć do pralki i wyprać, żeby ładnie pachniały”;
• Proponuje wybór: “Najpierw chcesz zanieść do kuchni brudne naczynia czy włożyć klocki lego do pudełka?”;
• Zamiast krzyczeć, prawić kazania, powiem jednym słowem: “Książki” , “Ubrania”;
• Powiem co czuję: “Nie lubię, jak zabawki są porozrzucane. Mogę się o nie potknąć lub je zniszczyć, jak będę wchodzić do pokoju”;
• Napiszę liścik: “Uwaga Mieszkańcu. Przed pójściem spać przywróć piękno czystej podłogi. Dziękuję Zarząd”

Inne sposoby działania okazały się skuteczne i zmniejszyły ilość awantur w domu.

A Ty jakie masz metody by skłonić dziecko do współpracy w obowiązkach domowych?