Mojego 7-letniego syna trudno zachęcić do posprzątania w swoim pokoju…. ciągle ma tam bałagan… Nie lubię tego. Taka sytuacja często kończy się karczemną awanturą, albo tym że sama sprzątam. Jestem już tym wyczerpana i sfrustrowana. Usłyszałam podczas spotkania z Alą, właścicielką małego biznesu.
Takie codzienne sytuacje potrafią naprawdę dać w kość, szczególnie po długim stresującym dniu pracy. Psują atmosferę i relację, wyciągają z nas energię i radość życia, podkopują pewność siebie zarówno u nas jak i dziecka. Ciągle te same metody działania nie wpływają na zmianę sytuacji i tylko potęgują problem.
- Jak się czujesz, gdy widzisz nieposprzątany pokój syna?
- Co wtedy robisz? Co mówisz?
- Jaki to przynosi efekt? Jaki ma wpływ na syna?
- Co chcesz w zamian? Czego oczekujesz? Czego oczekuje Twój syn?
Odpowiedzi na moje pytania doprowadziły do odkrycia klientki:
“Chcę, aby mój syn był samodzielny i odpowiedzialny… i żeby współuczestniczył w obowiązkach domowych. Chcę spokojnie przekazać swoje oczekiwania, aby syn zrozumiał i był bardziej chętny do współpracy.”
“Co dalej? Co możesz zrobić inaczej, mniej, więcej, co robią inni rodzice w takiej sytuacji?”
Takie sposoby do wypróbowania wypracowałyśmy:
- w wolnej chwili pogadam z synem jakie są jego i moje konkretne oczekiwania, jak ma wyglądać czysty pokój. Znajdziemy wspólną wizję.
- Zamiast mówić: “pokój ma być czysty”. Powiem: “przed czytaniem bajek i położeniem się do łóżka, książki są poukładane na półce, brudne ubrania są w koszu, zabawki schowane do pudełek, brudne naczynia są w zmywarce. To twój pokój i Ty jesteś odpowiedzialny za jego stan”.
- Jeśli pokój jest nieposprzątany, stosuję jedną lub kilka metod:
- Opisuję problem: “Widzę, że książki nie są na półkach”;
- Udzielam informacji: “Brudne koszulki trzeba włożyć do pralki i wyprać, żeby ładnie pachniały”;
- Proponuje wybór: “Najpierw chcesz zanieść do kuchni brudne naczynia czy włożyć klocki lego do pudełka?”;
- Zamiast krzyczeć, prawić kazania, powiem jednym słowem: “Książki” , “Ubrania”;
- Powiem co czuję: “Nie lubię, jak zabawki są porozrzucane. Mogę się o nie potknąć lub je zniszczyć, jak będę wchodzić do pokoju”;
- Napiszę liścik: “Uwaga Mieszkańcu. Przed pójściem spać przywróć piękno czystej podłogi. Dziękuję Zarząd”
Inne sposoby działania okazały się skuteczne i zmniejszyły ilość awantur w domu.
A Ty jakie masz metody by skłonić dziecko do współpracy w obowiązkach domowych?
